اللَّهُ يَتَوَفَّى الْأَنفُسَ حِينَ مَوْتِهَا
وَالَّتِي لَمْ تَمُتْ فِي مَنَامِهَا ۖ فَيُمْسِكُ الَّتِي قَضَىٰ عَلَيْهَا الْمَوْتَ
وَيُرْسِلُ الْأُخْرَىٰ إِلَىٰ أَجَلٍ مُّسَمًّى ۚ
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَاتٍ لِّقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ
خداوند ارواح را به هنگام مرگ قبض می‌کند، و ارواحی را که نمرده‌اند نیز به هنگام خواب می‌گیرد؛ سپس ارواح کسانی که فرمان مرگشان را صادر کرده نگه می‌دارد و ارواح دیگری را (که باید زنده بمانند) بازمی‌گرداند تا سرآمدی معیّن؛ در این امر نشانه‌های روشنی است برای کسانی که‌اندیشه می‌کنند!
جان آدمی را خدا می‌گیرد یا فرشتگان
نکته‌ها:
«یَتوفّى » از «وَفى » به معناى دریافت کامل امرى است و در مورد مرگ به معناى گرفتن جان به طور کامل است.
سؤال:
در آیه ى ۶۱ سوره ى انعام مى فرماید:
«توفّته رسلنا» فرشتگان ما جان را مى گیرند
و در آیه ى ۱۱ سوره ى سجده مى فرماید:
«یتوفّاکم ملک الموت» ملک الموت جان شما را مى گیرد
و این آیه مى فرماید: خدا جان‌ها را مى گیرد، کدام صحیح است؟
پاسخ:
امام صادق علیه السلام فرمود: خداوند براى عزرائیل «ملک الموت» یاورانى از فرشتگان قرار داده است که جان مردم را مى گیرند و تحویل او مى دهند و او جان‌ها را با آنچه شخصاً قبض کرده به خدا تحویل مى دهد.
در حدیث مى خوانیم: به هنگام خواب روح در بدن مى ماند ولى نفس به آسمان مى رود و رابطه میان نفس و روح مثل رابطه خورشید و شعاع خورشید است.
اگر خدا بخواهد و مرگش رسیده باشد روح نیز از بدن جدا و به نفس مى پیوندد وگرنه نفس از آسمان نازل و به روح ملحق مى شود.
شاید مایل باشید بخوانید:
بهترین خیرات برای پدر و مادر و والدین چیست؟
هنگام مرگ که روح از بدن جدا مى شود کجا مى رود؟
سؤال:
هنگام مرگ که روح از بدن جدا مى شود کجا مى رود؟
پاسخ:
هنگام مرگ، روح به بدنى مثل همین بدن که نامش قالب مثالى است ملحق و در برزخ با آن بدن، کامیاب یا عذاب مى شود و در خواب نیز، روح با همان بدن سبک و قالب مثالى رؤیا مى بیند و به اطراف مى رود.
جسم انسان در حکم یک اتومبیل و روح در حکم راننده ى آن است.
گاهى هم ماشین روشن است و هم راننده پشت فرمان، که این، حالت بیدارى است.
گاهى ماشین روشن است ولى راننده پیاده مى شود و مى رود که این حالت خواب است، زیرا قلب و معده و کلیه کار مى کنند ولى روح جدا مى شود و به بَدَنى مشابه ملحق شده و به اطراف مى رود.
این همان بدنى است که ما در رؤیاهاى خود با آن سیر و سفر مى کنیم و قالب مثالى نام گذارى شده و به قدرى سبک و چابک است که بدون واسطه مى تواند در آسمان‌ها پرواز و در اقیانوس‌ها شنا و در یک لحظه به اطراف دنیا برود.
گاهى هم ماشین خاموش و هم راننده جدا مى شود که این حالت مرگ است.
در سخنان پیشوایان دینى نیز مرگ و قیامت، به خواب و بیدارى مثال‌زده شده است. در حدیث مى خوانیم: «کما تنومون تموتون» همان گونه که مى خوابید مى میرید و همان گونه که بیدار مى شوید زنده مى گردید.
لقمانِ حکیم به فرزندش مى گفت: اگر قدرت داشتى خواب و بیدارى را از خود دور کنى خواهى توانست مرگ و معاد را هم از خود دور نمایى!
– جسم و روح، دو حقیقت مستقل هستند و به هنگام مرگ یا خواب از هم جدا مى شوند و روح پس از مرگ باقى مى ماند. «اللّه یتوفّى الانفس»
– مرگ و خواب، برادر یكدیگرند. «حین موتها – فى منامها»
– اگر بدانیم كه هر شب جان مى دهیم، از غرور و غفلت و گناه فاصله مى گیریم. «و الّتى لم تمت فى منامها»
– مرگ و حیاتِ ما به دست خداست. «اللّه یتوفّى – قضى علیها الموت – یرسل…»
– هیچ كس براى همیشه زنده نمى ماند. «یرسل الاخرى الى اجلٍ مسمّى»
– خواب و بیدارى براى همه ى انسان هاست، ولى تنها اهل فكر از آن درس مى گیرند. «لآیات لقوم یتفكّرون»
کتاب‌های مفیدی که ممکن است دوست داشته باشید
